Bobry

Bóbr europejski to gatunek ziemnowodnego gryzonia w Eurazji. Głównym powodem polowań na bobry było jego futro oraz kastoreum, w 1900 roku tylko 1,200 bobrów przeżyło w ośmiu reliktowych populacjach w Europie i Azji. Ponownie wprowadzony przez swój były zakres, teraz występuje od Wielkiej Brytanii do Chin i Mongolii, chociaż jest nieobecny we Włoszech, Portugalii i południowych Bałkanach.

Bóbr europejski jest najbardziej charakterystycznym gatunkiem Wigierskiego Parku Narodowego. Pierwsze stanowisko bobrowe na terenie obecnie znajdującym się w granicach Parku opisywano w latach 1944-1949 przy ujściu rzeki Czarnej Hańczy z jeziora Wigry. W celu ochrony kolejnych rodzin bobrowych zasiedlających brzegi wigierskich jezior i rzek, w latach 1959 i 1962 utworzone zostały dwa rezerwaty częściowe. Pierwszy z nich ,,Ostoja bobrów Stary Folwark", o powierzchni 120 ha., objął obszar ujścia rzeki Czarnej Hańczy do jeziora Wigry. Drugi rezerwat ,,Ostoja bobrów Zakąty", położony w sąsiedztwie miejscowości Zakąty, o powierzchni 7 ha., powołany został w 1962 roku. Wieloletnia ochrona gatunkowa i rezerwatowa, jak również utworzenie Wigierskiego Parku Narodowego, przyczyniły się do stopniowego wzrostu liczebności tych zwierząt i ich migracji na tereny sąsiednie, przyczyniając się do rozwoju wielotysięcznej populacji bobrów na Suwalszczyźnie.

Bóbr europejski, zwierzę herbowe Wigierskiego Parku Narodowego, pozostanie stałym elementem Parku. Wędrując po szlakach turystycznych w wielu miejscach można spotkać ślady bytowania bobrów, a przy zachowaniu ciszy i spokoju zobaczyć jak pływają i żerują, Gatunek ten, znalazłszy tutaj bezpieczną ostoję, wykazuje aktywność również w ciągu dnia. Dla ułatwienia obserwacji bobrów przygotowano specjalną platformę na trasie ścieżki edukacyjnej ,,Suchary". Ci miłośnicy przyrody, którym nie uda się podpatrzyć bobrów w naturze, mogą obejrzeć film o tych ciekawych gryzoniach w budynku dyrekcji Wigierskiego Parku Narodowego.

Joanna Wirbał